Ανοιχτή Επιστολή ΠΡΟΣ τον Πρόεδρο των ΗΠΑ...

Ανοιχτή Επιστολή

ΠΡΟΣ

την Α.Ε., τον Πρόεδρο των ΗΠΑ

κο D. Trump

(δια της εδώ Αμερικάνικης Πρεσβείας και του διαδικτύου)

ΑΠΟ

τον Έλληνα πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

Αξιότιμε κ. Πρόεδρε, 

Γράφεται και λέγεται ότι η ανάληψη της Προεδρίας σας αποτελεί Νέα Εποχή για την ανθρωπότητα, την «Εποχή Τραμπ».

Πρόκειται για μια υπερβολή η οποία εγγίζει τα όρια του μεσσιανισμού, στον οποίο δεν πιστεύει ο αποστολέας αυτής της επιστολής.

Οι λόγοι που με παρακίνησαν να προβώ σ’ αυτή την «αφελή» ενέργεια είναι το πρωτόφαντο γεγονός των διαδηλώσεων που έγιναν εναντίων σας τόσο στη μεγάλη σας πατρίδα όσο και σε άλλες πόλεις του κόσμου.

Θεώρησα αυτές τις αποδοκιμασίες άστοχες, ανεπιτρεπτές και αντιδημοκρατικές, γιατί αποτελούν ωμή επέμβαση στα εσωτερικά των ΗΠΑ και μάλιστα στην αμφισβήτηση της ετυμηγορίας του αμερικανικού λαού στο πρόσωπό σας. Σ’ ό,τι αφορά τις εναντίον σας διαμαρτυρίες από εκατοντάδες χιλιάδες Αμερικανούς θα έλεγα ότι αυτές οι πρωτόφαντες αποδοκιμασίες – όπως και οι εκτός ΗΠΑ – γίνονται στο όνομα των «δικαιωμάτων του ανθρώπου», αλλά όμως όσοι τις κατευθύνουν καταργούν ή θέλουν να καταργήσουν, το δικαίωμα των οπαδών σας να σας ψηφίζουν!!! Δημοκρατία «νέου» τύπου!

Τέτοια επιλεκτικά δικαιώματα και τέτοιο «δημοκρατικό» παραλογισμό δεν είδα σε καμμία εκλογή ηγέτη ανά την Υφήλιο! Χωρίς να γνωρίζω πρόσωπα και καταστάσεις σ’ ό,τι αφορά τους διαμαρτυρώμενους στης πατρίδας σας κύριε Πρόεδρε, έχω την αίσθηση ότι ο κόσμος αυτός είναι – σε μεγάλο βαθμό – ο κόσμος των βολεμένων και του αμερικανικού κατεστημένου, εμφανιζόμενος, όπως πάντα έτσι συμβαίνει, με τον μανδύα του... προοδευτικού και του συμπονετικού στους πεινασμένους τους οποίους όμως οι ίδιοι δημιουργούν και αναπαράγουν με την ψήφο τους την κοινωνική τους συμπεριφορά και την πρόσδεσή τους με την εξουσία της παρακμής. Είναι αυτός ο κόσμος των προνομιούχων που έχει τα περάσματα στους δαίδαλους της εξουσίας και προωθεί τα προσωπικά του συμφέροντα. Είναι ο κόσμος αυτός της υποκρισίας που δεν τρέφει καμμιά ενοχή για την ανθρώπινη δυστυχία που ενδημεί τόσο στη χώρα σας όσο και στην ανθρωπότητα, χλωροφορμιασμένος, κοινωνικά και ηθικά, από τον πλούτο του και επηρμένος από τα φώτα της δημοσιότητας.

Υποθέτω ότι πολλοί και πολλές απ’ αυτούς τους.. υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κολυμπούν στην καλοπέραση και τον πλούτο, που τους εμποδίζει να δουν το ανθρώπινο δράμα εκατομμυρίων συμπατριωτών τους, που διαδραματίζεται γύρω τους.

Αξιότιμε κε Πρόεδρε! Ως αυτοδημιούργητος και πάμπλουτος, που έφτασε στο αξίωμα του Πλανητάρχη, γνωρίζετε, πολύ καλύτερα από τον γράφοντα, τους μηχανισμούς λειτουργίας του σαθρού χρηματοπιστωτικού μηχανισμού, ο οποίος λειτουργεί στις ΗΠΑ, από τους οποίους εκπορεύθηκε και η οικονομική κρίση του 2008, λόγω της άναρχης λειτουργίας του.

Αξιότιμε κ. Πρόεδρε,

Ο γράφων χωρίς να έχει καμμιά απολύτως σχέση με το χρήμα και με τους τρόπους που αποκτάται, όπως εσείς άριστα το γνωρίζετε, από τα όσα διάβασε γι’ αυτό και τη λειτουργία του, έβγαλε το συμπέρασμα ότι η κακοδαιμονία η οποία μαστίζει την ανθρωπότητα, οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, και στις στρεβλώσεις του χρηματοπιστωτικού συστήματος, του οποίου τη Μέκκα αποτελούν οι ΗΠΑ.

Των πραγμάτων ούτως εχόντων και εν όψει του γεγονότος ότι υποσχεθήκατε ευημερία και κοινωνική δικαιοσύνη για τους αποκλήρους της αμερικανικής κοινωνίας, πριν απ’ όλους, κατά τη γνώμη του επιστολογράφου κ. Πρόεδρε αυτή η προφανώς, και μάλλον, δύσκολη, αν όχι ακατόρθωτη προσπάθεια, θα πρέπει ν’ αρχίσει απ’ αυτό το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της ανθρωπότητος, του οποίου οι κεντρικοί μηχανισμοί λειτουργίας εδρεύουν στην πατρίδα σας.

Αξιότιμε κε Πρόεδρε,

είσαστε από τους πιο λίγους και πιο κατάλληλους ν’ αρχίσετε από την αντιμετώπιση αυτού του ανθρωποκτόνου και κοινωνιοκτόνου συστήματος, οι άναρχες και στρεβλές λειτουργίες του οποίου παράγουν νοσηρά φαινόμενα και καταστάσεις στην παγκόσμια οικονομία.

Εσείς κε Πρόεδρε το γνωρίζετε αυτό πολύ καλά παντός άλλου.

Ο γράφων περιορίζεται -ως μη έχοντας σχέση με το χρήμα – να μεταφέρει εδώ μερικές γραμμές από το έργο ενός έγκυρου οικονομολόγου, ο οποίος γνωρίζει τη λειτουργία του χρήματος, αλλά δεν το έχει!

Γράφει, λοιπόν, ο Σ. Λαβδιώτης: «Καταβάλλοντας τη δέουσα προσοχή, θα διαπιστωθεί πως το σύγχρονο τραπεζικό σύστημα δημιουργεί το πολυπόθητο χρήμα από «αέρα» στην κυριολεξία από «αέρα κοπανιστό». Μια απλή και μόνο λογιστική εγγραφή αρκεί για τη δημιουργία νέου χρήματος, ως δια μαγείας. Η ταχυδακτυλουργία αυτή των πιστωτικών ιδρυμάτων... Η πανδαισία του τζόγου στο πάνθεον της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κερδοσκοπίας συνετέλεσε τα μέγιστα στον εκτροχιασμό των ωφέλιμων σκοπών της οικονομίας» (σελ. 29).

Αυτά σημειώνει ο οικονομολόγος στη «φιλοσοφική προσέγγιση του Χρήματος και της Οικονομίας» (εκδ. «ΕΣΟΠΤΡΟΝ», Αθήα 2012).

Για την καταλυτική λειτουργία που έχει η έκδοση και η σημασία του χρήματος, καθώς και η ζωτική ανάγκη του ελέγχου του, μεταφέρω εδώ τούτη την άποψη του παλαί ποτέ Προέδρου των ΗΠΑ, του A. Lincoln, ο οποίος είχε δηλώσει σχετικά: «Το προνόμιο της δημιουργίας και της έκδοσης του χρήματος δεν είναι μόνο το υπέρτατο δικαίωμα της κυβέρνησης, αλλά αποτελεί  και τη μεγαλύτερη δημιουργική της ευκαιρία και οι φορολογούμενοι θα εξοικονομήσουν τεράστια ποσά από τόκους προεξοφλήσεις οφειλών και επιβαρύνσεις συναλλαγών. Το χρήμα θα σταματήσει πλέον να είναι άρχοντας και θα γίνει ο υπηρέτης της ανθρωπότητας. Η δημοκρατία θα υψωθεί υπεράνω του χρήματος» (σελ. 15).

Ιδού στάδιο λαμπρό κ. Πρόεδρε για ν’ αποδείξετε αυτά που είπατε ενώπιον της ανθρωπότητος: Να υπηρετήσετε το λαό σας, αρχίζοντας τη θέσπιση των αναγκαίων μέτρων από το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τις «Αγορές» που αφηνιάζουν και δυναστεύον την ανθρωπότητα.

Αξιότιμε κε Πρόεδρε,

Τα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στον άλλο κόσμο, με τα αποτελέσματα των εκλογών, με τις οποίες οι λαοί εκλέγουν τους ηγέτες τους, διαψεύδουν  τη θεωρία του ιστορικού και διαλεκτικού υλισμού, η οποία διατείνεται ότι τον πρωταρχικό ρόλο στην ιστορία τον έχουν οι λαϊκές μάζες.

Τα όσα έγιναν και είδαμε και ακούσαμε γύρω από την εκλογή σας, αποδεικνύουν το αντίθετο: Τον πρωταρχικό ρόλο τον παίζει, η προσωπικότητα του ηγέτη! Αυτό αποδείχθηκε τόσο με τη δική σας εκλογή όσο και με την πρώτη εκλογή του προκατόχου σας, στις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου του 2008.

Η εκλογή του τότε προέδρου προκάλεσε ευμενή σχόλια, σε παγκόσμια κλίμακα, για τον κο Ομπάμα ο οποίος στην Ελλάδα δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες στη συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Ακόμη και ο γράφων παρασύρθηκε από τον  πολιτικό του λόγο και την ελκυστική ανθρώπινη και ζεστή εμφάνισή του. Σημείωνα τότε και τα εξής σχετικά: «Το βέβαιο, λοιπόν, είναι ότι η προσωπικότητα του νέου Προέδρου των ΗΠΑ αποτέλεσε τον αποφασιστικό παράγοντα του εκλογικού του θριάμβου και τον καμβά πάνω στον οποίο η ανθρωπότητα πλέκει τα νέα της όνειρα και στηρίζει την απαντοχή της για ένα καλύτερο κόσμο και πρόσθετα, ως προς τη δυνατότητα του να πραγματώσει μερικές, έστω, από τις υποσχέσεις του, από τα εμπόδια του κατεστημένου των ΗΠΑ: «..αν δεν τον εμποδίσει να πραγματώσει μερικά, έστω, από τα όσα διακήρυξε χωρίς ν’ αποκλείεται ν’ αναδειχθεί και ως μοντέρνος εκπρόσωπος της μοντέρνας παγκοσμιοποίησης» (βλ. το έργο μου: «Η Κομμουνιστική Ουτοπία», (β’ εκδ. «Πελασγός», Αθήνα 2013, σελ. 391-394). Δυστυχώς αυτό και αποδείχθηκε: Ένας μοντέρνος εκπρόσωπος της καταθλιπτικής παγκοσμιοποίησης στο όνομα της οποίας δημιουργήθηκαν τόσες εκκωφαντικές ανισότητες όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και στην ανθρωπότητα ολόκληρη, χωρίς να σημειωθούν οι επεμβάσεις των ΗΠΑ σε άλλα κράτη ανασκολοπίζοντας τους λαούς τους. Με άλλα λόγια ο.. ελκυστικός και.. δημοκρατικός κος Ομπάμα μας εξαπάτησε μαζί με τους.. προοδευτικούς του! Έστρωσαν το δρόμο για τη δημιουργία μιας παγκόσμιας κοινωνίας της πολυεπίπεδης ηθικής παρακμής στην οποία πρωταγωνιστεί η Ευρώπη, όπου μια πολιτική και τραπεζική Ελίτ πολιτικών και τραπεζιτών του Βερολίνου και των Βρυξελλών απομυζά τους ευρωπαϊκούς λαούς κατά το δοκούν.

Αξιότιμε κε Πρόεδρε,

Αναλάβατε να διαδραματίσετε ένα ρόλο παγκόσμιο, τον οποίο αντλείτε από την παγκόσμια ισχύ των ΗΠΑ, και οι αποφάσεις σας, θέλουμε δε θέλουμε, θα βαρύνουν στα πεπρωμένα της ανθρωπότητας στα ερχόμενα κρίσιμα χρόνια.

Μολονότι ο γράφων δεν πιστεύει ούτε σε Μεσσίες ούτε στη δυνατότητα επίλυσης όλων των κοινωνικών προβλημάτων αλλά στη ρήση του Γερμανού διανοητού Γκαίτε: «Ήρθαμε στη Γη όχι για να λύσουμε προβλήματα αλλά για να θέσουμε νέα», ωστόσο ακούγοντας την αισιοδοξία σας, θέλω να ελπίζω ότι κάποια, έστω, θετικά βήματα θα κάνετε, όχι μόνο για τον αμερικανικό λαό αλλά και στον τομέα των διεθνών σχέσεων.

Σχέσεων ισοτιμίας και σεβασμού κρατών και λαών.

Κε Πρόεδρε, επειδή ακούγοντάς σας να επικαλείσθε το Θεό, θέλω να ελπίζω ότι πιστεύετε σ’ αυτόν αληθινά και τα παραγγέλματά του και ότι θα θελήσετε να ανταποκριθείτε σε ελάχιστα, έστω, απ’ αυτά.

Εν κατακλείδι αξιότιμε κ. Πρόεδρε θα ήθελα να τελειώσω με τούτη την σκέψη: Σημείωσα πιο πάνω ότι η θεωρία του ιστορικού και διαλεκτικού υλισμού, διαψεύδεται, κατά κανόνα, στο ζήτημα του ρόλου της προσωπικότητας στην ιστορία.

Επιβεβαιώνεται όμως απολύτως στο ζήτημα της συγκεντρώσεως του κεφαλαίου σε λίγα χέρια, γεγονός το οποίο δημιουργεί ένδεια παγκόσμια και προκλητικές ανθρώπινες και κρατικές ανισότητες. Αυτή όμως η παντοδυναμία των λίγων έχει ως άμεση συνέπεια οι κάτοχοι του πλούτου να καθορίζουν τελικά και την πολιτική και τους πολιτικούς στις αποφάσεις τους. Είναι αυτό ακριβώς το ιστορικό και πολιτικό τρωτό των ανθρωπίνων κοινωνιών στις οποίες η πολιτική και οι πολιτικοί χειραγωγούνται από την οικονομία (βλ. το πιο πάνω έργο του, σελ. 287 επ.).

Μολονότι ανήκετε κε Πρόεδρε στους επιφανείς οικονομικούς παράγοντες, τώρα έχετε ως αποστολή να αποκαταστήσετε την αποστολή της πολιτικής και των πολιτικών ως αποφασιστικούς παράγοντες του κοινωνικού και ιστορικού γίγνεσθαι. Έχω τη γνώμη αξιότιμε κε Πρόεδρε ότι αυτό θα πρέπει να είναι η πρωταρχική σας φροντίδα και νομίζω ότι αυτά περιμένει απ’ εσάς και η ανθρωπότητα, η οποία πρέπει να βρει την ισορροπία της ανάμεσα στο χρήμα και την πολιτική. Η ιστορική πρόκληση είναι σαφέστατη: Ένας πάμπλουτος πρόεδρος καλείται να χαλιναγωγήσει την ασυδοσία του χρήματος. Καλείσθε να δώσετε την ιστορική μάχη με τον διαλεκτικό υλισμό και να δώσετε το προβάδισμα στο πνεύμα και την πολιτική.

Αξιότιμε κ. Πρόεδρε,

Όσο διαπιστώνω ότι τόσο οι Ευρωπαίοι και οι Ευρωπαίες, του κατεστημένου και του πλούτου, όσο και του εν Ελλάδι σάπιου κατεστημένου διαδηλώνουν εναντίον σας, στο όνομα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» τόσο περισσότερο μου γίνεστε συμπαθής, έστω κι’ αν μας χωρίζει χάος οικονομικό και κατοχή δύναμης. Πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας οι πλούσιοι και πάμπλουτοι πολεμούν ένα πάμπλουτο Πρόεδρο, τον οποίο στηρίζουν εκατομμύρια πεινασμένοι του κοινωνικού και οικονομικού περιθωρίου. Σ’ αυτούς πρέπει, και οφείλετε, κ. Πρόεδρε να στρέψετε το άμεσο ενδιαφέρον σας. Οι χορτάτοι και οι οικονομημένοι προνομιούχοι έμαθαν να συζούν με τη σήψη και τη διαφθορά των πολιτικών τους συστημάτων, εναντίον των οποίων όχι μόνο δεν διαδήλωσαν αλλά τα στηρίζουν και τα απομυζούν παντοιοτρόπως.

Εξοχότατε κ. Πρόεδρε,

Έχω τη γνώμη ότι εκείνο το οποίο θα ήταν πολιτικά και κοινωνικά χρήσιμο θα ήταν να εφαρμόσετε και να καλλιεργήσετε την γνώμη του προκατόχου σας που είναι το πάντοτε εκκρεμές πρόβλημα της σφυρηλατήσεως αληθινών πολιτών κατά την αριστοτελική έννοια: «Πολίτης είναι εκείνος που μετέχει Κρίσεως και Αρχής», όπως τον είχε διαπλάσσει η δημοκρατία του Περικλέους, τον οποίο επικαλέστηκε κατά την εδώ ομιλία του ο τ. Πρόεδρος κ. Ομπάμα, λέγοντας: «Ο πιο σημαντικός τίτλος είναι αυτός του πολίτη. Η πιο σημαντική θέση σε μια χώρα δεν είναι αυτή του Προέδρου ή του πρωθυπουργού αλλά του πολίτη» (Λόγος του στην Αθήνα στις 16 Νοεμβρίου 2016).

Αξιότιμε κ. Πρόεδρε,

Όσο περισσότερη σημασία και όσο μεγαλύτερο ενδιαφέρον δείξετε γι’ αυτό το μέγιστο πρόβλημα της πολιτικής ιστορίας, τόσο περισσότερο θα προσφέρετε και στην μεγάλη πατρίδα σας και στον πολιτικό πολιτισμό της ανθρωπότητας. Η έλλειψη αληθινών πολιτών, η οποία χαρακτηρίζει την ανθρωπότητα, αποτελεί ουσιώδη λόγο της κακοδαιμονίας της στην κυβερνητική δράση. Η πατρίδα μου, η δοξασμένη Ελλάδα, η φωτοδότρα του πολιτισμού στον κόσμο, πνέει τα λοίσθια εκ του γεγονότος ότι δεν έδωσε την πρέπουσα σημασία στη διάπλαση αληθινών πολιτών. Δημιούργησε κομματικά γκέτο! Το ελληνικό πολιτικό σύστημα, που τη χρεωκόπησε, αρνήθηκε επιμόνως να σφυρηλατήσει αληθινούς πολίτες: Έπλασε φανατικούς κομματικούς οπαδούς με κίνητρο δράσης την ασύνορη ιδιοτέλεια. Θέλουν να παίρνουν χωρίς να προσφέρουν.

Το πιο μεγάλο μέρος αυτού του εκφυλισμένου πολιτικού συστήματος τάσσεται εναντίον σας στο.. όνομά του.. παρηκμασμένου προοδευτισμού, ο οποίος, τελικά, δρα εναντίον των αληθινών συμφερόντων της πατρίδας και του λαού της. Το πόσο αντιδημοκρατικό και εκφυλισμένο είναι το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο, συνάγεται και από το γεγονός ότι αυτές μου οι σκέψεις κ. Πρόεδρε δεν θα έβρισκαν ούτε έντυπο ούτε ηλεκτρονικό χώρο και γι’ αυτό αναγκάζομαι να αποτανθώ σε εσάς με τούτη την «Ανοιχτή Επιστολή».

Τελειώνοντας εξοχότατε κ. Πρόεδρε και έχοντας αίσθηση του σημαντικού σας ρόλου και της μεγάλης σας αποστολής, εύχομαι ολόψυχα να επιτύχετε στο δύσκολο έργο σας για το καλό και την ευημερία του μεγάλου αμερικανικού λαού, πρωτίστως, αλλά και των καταφρονημένων της γης δευτερευόντως.

Αυτό σας το έργο θα το ευλογήσει και ο Θεός στον οποίο τόσο πολύ δείχνετε να πιστεύετε.

Δεν σας προτείνω κ. Πρόεδρε να δώσετε τον ένα χιτώνα στους φτωχούς, αλλά να τους βάλετε στο κέντρο της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής.

Είσθε, αυτός που είσθε, και φτάσατε εδώ που φτάσατε κ. Πρόεδρε, τι άλλο θα μπορούσατε να ζητήσετε απ’ τη ζωή;

Διατελώ μετ’ εξαιρέτου τιμής

Ο Έλλην πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

  

ΣΗΜΕΙΩΣΗ για τους αποδέκτες του κειμένου μου: Όποιος το εγκρίνει και έχει την ηλεκτρονική δυνατότητα να το διακινήσει προς το Λευκό Οίκο και όπου αλλού νομίζει, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ο γράφων θα το καταθέσει έντυπο στην εδώ Αμερικανική Πρεσβεία για την προώθησή του.

Υ.Γ. Γνωρίζω ασφαλώς ότι το κείμενο αυτό δεν πρόκειται να φτάσει στον παραλήπτη του.

Έστω κι έτσι. Καλό θα ήταν όποιος του Προεδρικού Περιβάλλοντος το πιάσει στα χέρια του να το διαβάσει πριν το πετάξει! Κάτι θα κρατήσει ως χρήσιμο.

Αυτό ισχύει και για τους αποδέκτες του εν Ελλάδι, οι οποίοι θα πρέπει κάποτε να προσεγγίζουν την άλλη άποψη, δραπετεύοντας από την βεβαιότητα της ταριχευμένης κομματικής ένταξης.

Περιμένω την κριτική τους.

http://voicenews.gr