Αγίους "βγάζει" η Ορθοδοξία ή ο Χριστός ;

Ένα ερώτημα που απασχολεί πολλούς.

Ας ξεκινήσουμε μιλώντας για την έννοια του αγίου. Στα πανάρχαια προχριστιανικά ελληνικά κείμενα του Ερμή του Τρισμέγιστου αλλά και των μεγάλων αρχαίων Ελλήνων σοφών, αναγράφεται πως άγιος και αγαθός είναι μόνον ο Θεός και ένας τέτοιος τίτλος δεν αρμόζει σε άνθρωπο.

Περίπου τρεις αιώνες πριν φτιαχτεί η εβραιοχριστιανική θρησκεία, οι πρώτοι Χριστιανοί, δεν είχαν αγίους. 'Όποιος δεν αρνιόταν τον Χριστό και μαρτυρούσε κατά τους διωγμούς των Ρωμαίων γι΄Αυτόν, τον ονόμαζαν μάρτυρα του Χριστού. Σταδιακά, όμως από τον 4ο μ.Χ. αιώνα και μετά, με την δημιουργία της νέας επίσημης θρησκείας, αυτής του Εβραιοχριστιανισμού, που σκοπό είχε να νοθεύσει, να καταστρέψει την πραγματική Χριστιανική πίστη και να θάψει την αλήθεια που ήρθε να μας πεί ο Χριστός, εμφανίστηκε ο τίτλος του αγίου και αντικατέστησε αυτόν του μάρτυρα.

Έπαψε μάλιστα να δίνεται μόνο στους ανθρώπους που σκοτώθηκαν για την πίστη τους στο Χριστό ή που έζησαν όπως ο Χριστός μας έδειξε, και άρχισε να δίνεται για καθαρά πολιτικούς λόγους. Σε πατριάρχες, αυτοκράτορες, επισκόπους και ιεράρχες που κατά περίπτωση υπήρξαν οι μεγαλύτεροι εγκληματίες, δολοφόνοι και αντίχριστοι. Εκείνοι που διαστρέβλωσαν την πραγματική Χριστιανική πίστη και κατέστρεψαν -όσο τουλάχιστον μπόρεσαν- τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.

 Επομένως ο λεγόμενος άγιος, με την έννοια του ξεχωριστού ανθρώπου, είναι εκείνος, που έζησε όπως είπε και μας έδειξε ο Χριστός με το δικό Του παράδειγμα ή και που ακόμα μαρτύρησε για τον Χριστό. Οι άνθρωποι που έφτασαν, είτε να ζήσουν απαρνούμενοι στην ουσία τον υλικό αυτό κόσμο και αφιερώνοντας αθόρυβα τον εαυτό τους στο βοηθούν τους γύρω τους, αλλά και αυτοί που έφτασαν να μαρτυρήσουν για τον Χριστό, το έκαναν από προσωπική πίστη σε Εκείνον και στην Αλήθεια Του.

 Προσοχή: Δεν σημαίνει ότι επειδή κάποιος έχει οριστεί ως άγιος, ακόμη και αν μαρτύρησε για τον Χριστό, θα αξιωθεί σίγουρα να επιστρέψει ως ουράνιος άνθρωπος στον πραγματικό κόσμο του Χριστού.

 Θυμίζω τι λέει ο ύμνος της αγάπης του Απ.Παύλου (προς Κορινθίους Επιστολή Α'
Κεφ. 13: 1-13) :

Και αν ακόμη έχω όλη την πίστη, έτσι ώστε να μετακινώ βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε είμαι ένα τίποτα. Και αν δώσω στους φτωχούς όλα μου τα υπάρχοντα, κι αν παραδώσω στη φωτιά το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.

  Αυτό ας το θυμούνται εκείνοι που λένε, ότι επειδή οι άνθρωποι όρισαν κάποιον ως άγιο, αυτός θα πάει σίγουρα στον αληθινό κόσμο και άρα ας προσευχόμαστε σε αυτόν. Ολέθριο σφάλμα, να έχεις τον ίδιο τον Αρχηγό της Ζωής κοντά σου, τον Ιησού Χριστό, και αντί να Του μιλάς, να τρέχεις και να ζητάς από ανθρώπους οτιδήποτε, είτε έζησαν κατά Χριστόν είτε όχι ; Ο Χριστός δεν σου κάνει ;

Μίλα Του, είναι πάντα εκεί για σένα και περιμένει να Του μιλήσεις.

 Η αλήθεια που μας αποκάλυψε ο Χριστός, ήταν και είναι ότι ο κόσμος αυτός είναι ψεύτικος, μάταιος, ανήκει στο Σατανά-Γιαχβέ και μας καλεί να τον απαρνηθούμε για να ζήσουμε στον δικό Του φωτεινό κόσμο, στην αληθινή αιώνια ζωή. Απάρνηση δεν σημαίνει τα παρατάω όλα και πάω στα βουνά, δεν ζητάει ακραία πράγματα και υπερβολές ο Χριστός, δήθεν για εφέ. Ο Χριστός μας είπε, να ζούμε εδώ ως περαστικοί ταξιδιώτες, δίχως να δενόμαστε με τον κόσμο αυτό και όσα αυτός έχει, ακόμη και αν τα χρησιμοποιούμε για την προσωρινή ζωή μας. Ταυτόχρονα, μας είπε ότι όσο είμαστε εδώ, να φερόμαστε με αγάπη στους γύρω μας, προσφέροντας τους ότι μπορούμε, όπως μπορούμε, όταν μπορούμε, με σκοπό να τους ξεαγχώσουμε και να κάνουμε την παραμονή τους εδώ πιο υποφερτή.

 Το σίγουρο είναι πως υπήρξαν και υπάρχουν άνθρωποι που το έκαναν και το κάνουν αυτό πράξη αθόρυβα, δίχως να το μάθει ποτέ κανείς πολλές φορές. Ωστόσο ακόμη κι έτσι, το αν έχουν ή όχι αγάπη μέσα τους ή καλύτερα, το αν πέτυχε ή θα πετύχει ο καθένας απ αυτούς, να αποκτήσει αυτή τη νοοτροπία που θα του επιτρέψει την επάνοδο του στον κόσμο του Χριστού ως ουράνιο πλάσμα ασύλληπτων δυνάμεων και δυνατοτήτων, δεν το ξέρει κανείς. Αυτό θα το μάθει ο καθένας στην αξιολόγηση που ακολουθεί αφού φύγει από τον κόσμο αυτό.

  Κυκλοφορεί επίσης μια εσφαλμένη θεωρία ότι η Ορθοδοξία, η θρησκεία του Εβραιοχριστιανισμού, που δέχεται από την ίδρυση της ξεκάθαρα αντίχριστα πράγματα, με πρώτο και καλύτερο ότι τον κόσμο αυτό τον έχει κάνει ο Θεός, "βγάζει" αγίους, νομίζεις και είναι κάποιο μηχάνημα παραγωγής προϊόντων σε κάποιο εργοστάσιο. 
Φυσικά, λένε ότι η Ορθοδοξία μπορεί να βγάζει αγίους, διότι έχει τη μυστηριακή ζωή, είναι ζωντανή πίστη, έχει φωτισμένους πνευματικούς, έχει ιερή παράδοση ορισμένη από.. θεοφόρους.. πατέρες κτλ κτλ, Ωστόσο για να κρατήσουν το.. μονοπώλιο (καλό το μπακίρι), δεν λένε ότι όποιος φτάνει να ζήσει στον κόσμο αυτό ξεχωριστά, και να φέρεται όπως έδειξε ο Χριστός, όντας αυτό το κάτι άλλο το διαφορετικό που οι περισσότεροι ονομάζουν "άγιος άνθρωπος", το κάνει διότι πίστεψε στον Χριστό και στην Αλήθεια Του.

Σκεφτείτε, έστω ότι κάποιος βαφτίζεται Χριστιανός ορθόδοξος, πηγαίνει εκκλησία, γιατί έτσι του έμαθαν, συμμετέχει στα μυστήρια, γιατί έτσι του έμαθαν, ακολουθεί τη λατρευτική παράδοση, γιατί έτσι του έμαθαν, θεωρεί θεόπνευστη την παλιά διαθήκη, επειδή έτσι του έμαθαν. Αν αυτός ο άνθρωπος διαβάσει τα λόγια του Χριστού, του κάνουν "κλικ" μέσα του και αλλάξει και μεταμορφωθεί και αρχίζει να φέρεται διαφορετικά πράττοντας τα του Χριστού, ποιος ευθύνεται για την αλλαγή του; Η Ορθοδοξία, δηλαδή το δόγμα ή μήπως η αλήθεια του Χριστού και εκείνος που την επέλεξε, αντί του κόσμου αυτού; Σκεφτείτε πως το ίδιο θα μπορούσε να γίνει και με έναν Καθολικό, έναν Ευαγγελικό ή έναν Κόπτη για παράδειγμα. Η αλήθεια του Χριστού είναι μία και δεν έχει θρησκεία, ούτε δόγματα.

Επομένως όλα τα παραπάνω, πλην του Χριστού και της αλήθειας Του είναι άχρηστα, είτε υπάρχουν, είτε δεν υπάρχουν, αφού ακόμα και αν κοινωνάει κάποιος, όπως όρισε η εβραιοχριστιανική θρησκεία ή αν εξομολογείται ή αν πηγαίνει σε όλες τις λειτουργίες ή αν διαβάζει την Αγία γραφή από το πρωί μέχρι το βράδυ, δεν κάνει τίποτε, αν δεν αρχίσει να υιοθετεί και να φέρεται με την νοοτροπία του Χριστού. Όλα εκεί οδηγούν, στο μεγάλο δίλημμα : Θα απαρνηθείς τον κόσμο αυτό ΝΑΙ ή ΟΧΙ ;

 Στην ουσία όλα τα υπόλοιπα είναι άχρηστα στην κυριολεξία, αφού δεν αφορούν το αν θα γίνει ικανός κάποιος άνθρωπος να ζει με αγάπη, προσφέροντας στους γύρω του, απαρνούμενος τον κόσμο αυτό του Γιαχβέ Σατανά και ζητώντας να γυρίσει στον πραγματικό φωτεινό κόσμο του Χριστού. Αυτή η αλλαγή έρχεται μόνο μέσω της Γνώσης της Αλήθειας του Χριστού!

Δεν έρχεται μέσω της εκκλησίας δηλαδή, αν και κατά περίπτωση, σπάνια, η εκκλησία μπορεί να βοηθήσει κάποιον να γνωρίσει τον Χριστό, αν για παράδειγμα τύχει να συναντήσει κάποιον ιερέα που δεν θα του λέει τα όσα όρισαν οι μασόνοι ιεράρχες του 4ου αιώνα, αλλά τα όσα είπε ο Χριστός. Έστω και σε αυτά τα λίγα τα παραποιημένα που έχουμε στα χέρια μας σήμερα, το ζουμί υπάρχει.

 Αγίους λοιπόν, υπό την έννοια του ανθρώπου που ζει όπως έδειξε ο Χριστός, δεν βγάζει κανένα δόγμα και εννοείται βεβαίως ούτε και η Ορθοδοξία. Ένας άνθρωπος αρχίζει να φέρεται έτσι ξεχωριστά, όταν με κάποιο τρόπο μάθει, δεχτεί και επιλέξει την αλήθεια που είπε ο Χριστός και την αφήσει να τον αλλάξει. Μην ξεχνάμε όμως πως κανείς δεν είναι τέλειος. Ακόμη και αυτός θα σφάλει κάπου, ακόμη και αν υποθετικά ζούσε όπως έδειξε ο Χριστός. Αποτελεί εσφαλμένη πεποίθηση το ότι εκείνος ο άνθρωπος που έζησε/ζει όπως είπε ο Χριστός, όσα είπε/λέει καθ όλη τη ζωή του ήταν και είναι σωστά. Οι ξεχωριστοί αυτοί άνθρωποι, που προσπαθούν να ζουν όπως μας είπε ο Χριστός στην καθημερινότητα τους, έχουν προβλήματα, αντιμετωπίζουν δυσκολίες, πέφτουν, ξανασηκώνονται, ξαναπέφτουν ξανασηκώνονται, κάνουν λάθη (αφού άνθρωποι είναι), τα διορθώνουν και με τη βοήθεια του Χριστού συνεχίζουν.

 Ο Χριστός όπως δεν έχει θρησκεία και δόγμα δεν έχει και καμία ταμπέλα. Είναι Εκείνος και η Αλήθεια που ήρθε να μας πει. Όποιος αυτή την αλήθεια τη μάθει (Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς.) και την δεχτεί, τότε αλλάζει η όλη του νοοτροπία, η συμπεριφορά του, οι προτεραιότητες του. Φέρεται ξεχωριστά και αυτό το ξεχωριστά οφείλεται στην αποδοχή αυτής της Αλήθειας.

 Συμπέρασμα: Όσοι έφτασαν να αλλάξουν και να ζουν με αυτόν τον ξεχωριστό τρόπο που μας έδειξε ο Χριστός, απαρνούμενοι τον κόσμο αυτό, το έκαναν επειδή με κάποιο τρόπο έμαθαν και δέχτηκαν την Αλήθεια.

Γιατί επομένως δεν τονίζει η εκκλησία αυτή την αλήθεια αφού αυτή οδήγησε τόσους ανθρώπους να αλλάξουν ; Γιατί συνεχίζει να μνημονεύει τον Γιαχβέ, τον Σαβαώθ, τους νταβατζήδες Αβραάμ και Ισαάκ και τα αγαθά τους, τις πόρνες Σάρα, Ρεβέκκα, Θάμαρ, Εσθήρ, τον αιμομίκτη Λωτ και τις κόρες του, τον ανύπαρκτο Μωϋσή κτλ κτλ; Κερδίζει κάτι ; Τι σχέση έχουν αυτά με τον δρόμο του Χριστού; Οδήγησαν κανέναν στο να αλλάξει να ζει ξεχωριστά όπως έδειξε ο Χριστός ; Οδηγούν μήπως τα μυστήρια σε αυτό; Οδηγούν οι τεμενάδες; Οδηγούν οι νηστείες; Οδηγεί ο πνευματικός; Η απάντηση είναι όχι.

 Οδηγεί εκεί μονάχα ένα πράγμα. Η Αλήθεια. Και ο Χριστός αυτή την Αλήθεια ήρθε να δώσει.
Ωστόσο την Αλήθεια Του, τα ιερατεία του σκότους την εξαφάνισαν, γιατί τους έκοβε και τους κόβει την πελατεία.

Η πελατεία πρέπει να είναι ήσυχη, παραμυθιασμένη και να ξέρει ότι ο κόσμος αυτός είναι του Θεού και όχι του Γιαχβέ Σατανά, όπως είπε ο Χριστός, και πως όλα είναι καλά και..σώζεσαι μόνο μέσω τυπικών λατρευτικών διαδικασιών της μυστηριακής ζωής, δηλαδή μόνο δια μέσου της Εκκλησίας, και όχι γνωρίζοντας την αλήθεια και εφαρμόζοντάς την ως νοοτροπία όπως είπε ο Χριστός.

Έτσι η πελατεία συνεχίζει να μένει στο μαγαζί συγκαλυμμένης λατρείας του Γιαχβέ και της νοοτροπίας του, δίχως να γνωρίζει την αλήθεια, ακούγοντας τους δήθεν φωτισμένους ιεράρχες, και θεολόγους, που όπως ανέκαθεν έτσι και τώρα, μιλούν για τον Θεό την στιγμή που δεν γνωρίζουν ούτε Αυτόν, ούτε την Αλήθεια Του. ΠΗΓΗ