Περισσότερες από σαράντα μεγάλες μεταποιητικές βιομηχανίες, με περισσότερους δηλαδή από 250 εργαζομένους, έχουν κατεβάσει ρολά από το 2008 και μετά. Οι βιομηχανίες αυτές στην πλειονότητά τους προέρχονται από τον κλάδο της χαλυβουργίας και συναφών δραστηριοτήτων, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που επεξεργάστηκε το ΚΕΠΕ.
Για τα προβλήματα στις χαλυβουργίες, εκτός από την εγχώρια κρίση καθοριστική ήταν και η εξέλιξη του ενεργειακού κόστους, που δεν επέτρεψε στις περισσότερες εταιρείες να υποκαταστήσουν μέρος των εγχώριων πωλήσεων με εξαγωγές. Να μην μπορέσουν, δηλαδή, να ανταγωνιστούν διεθνώς εξαιτίας των αυξημένων τιμών ηλεκτρικού ρεύματος και φυσικού αερίου που πληρώνουν σε σχέση με τους Ευρωπαίους.
Υπολογίζεται από οικονομικούς παρατηρητές πως η ελληνική αγορά για τη χαλυβουργία έχει συρρικνωθεί από 2,5 εκατ. τόνους προ κρίσης σε λιγότερους από 300.000 τόνους, λόγω της κατάρρευσης της οικοδομικής δραστηριότητας και των μεγάλων δημοσίων έργων, όταν η παραγωγική δυναμικότητα των εταιρειών προσεγγίζει τα 4 εκατομμύρια.
Ο κλάδος εμφανίζεται ως εκ των πλέον υπερχρεωμένων, με τις αθροιστικές υποχρεώσεις του να υπολογίζονται άνω των 1,2 δισ. ευρώ. Αυτός είναι και ο λόγος που οι πιστώτριες τράπεζες ζήτησαν από ανεξάρτητο συμβουλευτικό οίκο, την Alvarez & Marshal, σχετική μελέτη προκειμένου να προσμετρηθούν οι προοπτικές, η βιωσιμότητα του κάθε ομίλου και το συνολικό μοντέλο διαχείρισης του προβλήματος. Τα συμπεράσματα είναι χαρακτηριστικά του εύρους και της έντασης του προβλήματος: προτείνεται μεταξύ άλλων η οριστική διακοπή λειτουργίας κάποιων παραγωγικών μονάδων, περαιτέρω ενέργειες ελέγχου των λειτουργικών δαπανών όσων μείνουν ανοικτές, συγχωνεύσεις και είσοδος στρατηγικών επενδυτών που θα μπορούσαν να εισφέρουν χρήματα, αλλά και τεχνογνωσία. Συστήθηκε, όμως, και η αναδιάρθρωση των υποχρεώσεων του κλάδου, δηλαδή «κούρεμα», ώστε το ένα ή τα δύο εταιρικά σχήματα που θα προκύψουν να είναι βιώσιμα.
Τα «λουκέτα» ακόμα και πριν από την κινητοποίηση των τραπεζών είναι πολλά. Εκ των χαρακτηριστικών περιπτώσεων της κρίσης αναφέρεται το εργοστάσιο της Χαλυβουργίας Ελλάδος στην Ελευσίνα, συμφερόντων της οικογένειας Μάνεση, που ουσιαστικά υπολειτουργούσε από το 2011, αλλά το 2014 έβαλε «λουκέτο» και επισήμως. Το 2014 τέθηκε, άλλωστε, σε καθεστώς εκκαθάρισης και η χαλυβουργία Hellenic Steel, θυγατρική της ιταλικής Ilva, η οποία πρακτικά έκλεισε λίγο αργότερα. Πολύ νωρίτερα, το 2011, η Arcelor Mittal, ιδιοκτήτης της Konti Steel στο Βελεστίνο, προχωρούσε επίσης στο κλείσιμο του εργοστασίου, διαβλέποντας προφανώς μηδενικές προοπτικές στην εγχώρια αγορά, αλλά και τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει ανταγωνιστικές εξαγωγές ελασμάτων και συναφών προϊόντων.
Από το 2012, ακόμα και η Χαλυβουργική στην Ελευσίνα προχώρησε στη λήψη μέτρων διασφάλισης της λειτουργία της λόγω της κρίσης, όπως το εκ περιτροπής σβήσιμο των υψικαμίνων και η έμφαση στην ελασματουργία.
kathimerini.gr πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του blog μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.