Η νέα πόλη ήταν τόσο ισχυρά οχυρωμένη που θεωρείτο απρόσβλητη. Μετά την εκπόρθηση της Σιδώνας από τους Φιλισταίους (αρχαίοι άποικοι Κρήτες) το 13ο π.Χ. αι. η Τύρος κατέστη και πολυάνθρωπος και μητρόπολη πλείστων αποικιών.
Η ακμή της Τύρου άρχισε να εμφανίζει κάμψη από εσωτερικές έριδες κατά τη διαδοχή του βασιλέως Χιράμ. Ακολούθησε η απώλεια των αποικιών της και το 876 π.Χ. έγινε φόρου υποτελής των Ασσυρίων.
Μεγάλες καταστροφές υπέστει κατά τη κατάληψή της το 702 από τον βασιλέα Σενναχερείμ.
Αργότερα το 573 υποχρεώθηκε να αναγνωρίσει την επικυριαρχία του Ναβουχοδονόσορα Β’, αργότερα το 538 του βασιλέα των Περσών Κύρου του Πρεσβύτερου.
Όπως, μαρτυρεί ο Ηρόδοτος κατά την εκστρατεία του Ξέρξη κατά των Ελλαδικών πόλεων-κρατών η Τύρος συμμετείχε ως σύμμαχος των Περσών.
Το 388 καταλήφθηκε από τον βασιλέα της Κύπρου Ευαγόρα. Και μετά την ήττα που υπέστη το 385 από το Πέρση Τιρίβαζο περιήλθε πάλι στους Πέρσες.
Κατά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου η Τύρος αρνούμενη την υποταγή αντιστάθηκε. Κατά τη διάρκεια της επτάμηνης πολιορκίας εφαρμόστηκαν από τους αντιπάλους όλα τα τότε γνωστά μέσα επίθεσης και άμυνας. Τότε εμφανίστηκε η πρώτη ιστορική χρήση του πυρπολικού σκάφους. Τελικά μετά από προσχώσεις και επερχόμενου ρήγματος των τειχών η πόλη καταλήφθηκε παρά τον ηρωισμό των κατοίκων της.
Μετά δε την άλωση η Τύρος συνοικίστηκε εκ νέου και λόγω του λαμπρού της λιμένα απέβη από τον Αλέξανδρο ένα από τα σημαντικότερα ορμητήριά του. Στη Τύρο φυλασσόταν και ο δημόσιος Μακεδονικός Θησαυρός που μετά το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου και το φόνο του επιμελητού του στρατηγού Περδίκκα παραδόθηκε στον Άτταλο.
Στην ακολουθούμενη διαμάχη των επιγόνων η Τύρος περιήλθε από το Πτολεμαίο στον Αντίγονο, αργότερα πάλι στο Πτολεμαίο και από αυτόν στο Δημήτριο το Πολιορκητή.
Πολιορκήθηκε από τον Αντίγονο επί 15 μήνες (Ιούνιος 315 – Σεπτέμβριος 314)
Μετά την εν Ιψώ μάχη περιήλθε στους Σελευκίδες και αργότερα το 68 π.Χ. στους Ρωμαίους, υπερκερασθείσα στην εμπορικότητα πλέον από την Αλεξάνδρεια.
Κατά το Μεσαίωνα η Τύρος εξακολούθησε να είναι μία από τις ακμάζουσες πόλεις στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Τον Ζ’ αι. περιήλθε με όλη τη Συρία στους Άραβες, το 1291 στους Τούρκους και το 1918 εντάχθηκε στη νέα χώρα του Λιβάνου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του blog μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.