ε μία γενικότερη συζήτηση για το τι έχει κάνει ο Παναθηναϊκός στη μετά-Ομπράντοβιτς εποχή, δεν λες ότι έχει... διαλυθεί. Πρωταθλήματα πήρε, κύπελλα πήρε, δεν έχασε τον πρωταγωνιστικό του ρόλο, αλλά στην Ευρώπη... καταστρόφα. Οπότε, με μονάδα μέτρησης την ευρωπαϊκή παρουσία, ο Παναθηναϊκός ακόμη δεν έχει βρει τον κατάλληλο αντικαταστάτη του Σέρβου.
Η αλήθεια είναι πως αυτό πληρώνουν οι "πράσινοι". Την πίεση να πρωταγωνιστήσουν ξανά στην Ευρωλίγκα, να "ράψουν" αυτό το "καταραμένο" 7ο αστέρι. Και αυτή η πίεση γιγαντώνεται όσο δεν έρχεται μία ευρωπαϊκή επιτυχία. Κι όταν λέμε επιτυχία για το μέγεθος του μπασκετικού Παναθηναϊκού, εννούμε κούπα. Οχι απλά μία πρόκριση στα προημιτελικά ή στο Φάιναλ Φορ. Κούπα. Με αυτή ορίζεται ως επιτυχία κάθε τι ευρωπαϊκό.
ΚΛΗΘΗΚΕ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΟΥ
Εφέτος, λοιπόν, τα πράγματα ήρθαν έτσι και ο Παναθηναϊκός βρέθηκε αντιμέτωπος με το παρελθόν του. Πάνω που μπήκε στις σωστές ράγες με τον Πασκουάλ, έκανε συνεχόμενες νίκες και πήρε το πλεονέκτημα έδρας, ήρθε το... φάντασμα του Ομπράντοβιτς για να... δέσει το γλυκό. Τι χειρότερο από το να θες, σε σημείο ψύχωσης, την ευρωπαϊκή διάκριση και να καλείσαι να ξεπεράσεις τον άνθρωπο που σου προσέφερε την τελευταία.
Ναι, οι ομάδες είναι πάνω από πρόσωπα. Ο Ομπράντοβιτς και ο κάθε Ομπράντοβιτς σήμερα είναι, αύριο δεν είναι. Ο Παναθηναϊκός θα είναι πάντα εκεί. Κι όμως, σε αυτό το σύλλογο ακόμα δεν έχουν καταφέρει να ξεπεράσουν τον Σέρβο προπονητή και ό,τι άφησε πίσω του. Πέντε ευρωπαϊκά, πρωταθλήματα, κύπελλα και απίστευτες διακρίσεις άφησε. Πράγματα που γιγάντωσαν τους "πράσινους" και τους έκαναν την κορυφαία ευρωπαϊκή ομάδα των τελευταίων 15 ετών και βάλε.
Ο ΖΟΤΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΑΕΙ ΠΙΣΩ
Πως λοιπόν να κάνεις το βήμα μπροστά, πως να στηρίξεις αυτό που χτίζεις, πως να εμψυχώσεις την προσπάθεια όταν μπροστά σου εμφανίζεται αυτός που σε έφτασε στην ευρωπαϊκή κορύφωση; Πως να ηρεμήσεις και να τινάξεις από πάνω σου κάθε είδους πίεση όταν σου ξανάρχονται ένα-ένα χρόνια δοξασμένα;
Μέχρι οι "πράσινοι" και πρωτίστως η διοίκηση αποφασίσει να βγει μπροστά και να ξεκαθαρίσει πως βήμα-βήμα και με υπομονή ο Παναθηναϊκός θα βρεθεί ξανά στην κορυφή της Ευρώπης, πάντα θα υπάρχει κάποιος Ζοτς να ξύνει πληγές και να... ανεβάζει το θερμόμετρο στα ύψη.
Θα είναι κρίμα -εφόσον ολοκληρωθεί ο διαφαινόμενος αποκλεισμός- να πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων η εφετινή προσπάθεια. Είναι κρίμα να γίνεται σύγκριση με κάθε τι που θυμίζει τον Σέρβο προπονητή. Είναι κρίμα, άδικο και δεν αξίζει σε αυτή την ομάδα.
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΖΕΥΓΑΡΩΜΑ
Γι' αυτό εκ των υστέρων, η Φενέρ ήταν η χειρότερη επιλογή για αυτή τη σειρά. Όχι μόνο για τον αποκλεισμό, αλλά ακόμα και για το ενδεχόμενο πρόκρισης. Η Φενέρ είναι η ομάδα που θα έκρυβε κάτω από το χαλί τα προβλήματα και την εσωστρέφεια του τριφυλλιού. Ήταν η χειρότερη δυνατή επιλογή τη δεδομένη χρονική στιγμή. Γιατί θα έφερνε (έφερε δηλαδή) τη σύγκριση στην κουβέντα. Αυτό το "κοίτα τι κάναμε κόντρα στον Ομπράντοβιτς". Κι αυτό, το επαναλαμβάνω, είναι άδικο για μία ομάδα που χτίζεται σιγά-σιγά και σε στέρεες βάσεις.
ΥΓ: Αυτή η περίφημη σύγκριση εμπεριέχει και το προπονητικό κομμάτι. Πασκουάλ εναντίον Ομπράντοβιτς στη ζυγαριά για να γιγαντωθεί η εσωστρέφεια και αυτή η μεμψιμοιρία για μία ομάδα που έχει χαρίσει τόσες και τόσες χαρές στον κόσμο της.
contra
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του blog μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.