ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ!Το (βαρύ) αντάλλαγμα για να ξεκινήσει η συζήτηση για το χρέος...

Σε πλήρη συνδυασμό με την επιδίωξή της να σταθεροποιηθεί πολιτικά και να απομακρύνει εκ νέου το ενδεχόμενο των εκλογών είναι η προσπάθεια της κυβέρνησης να κλείσει πάση θυσία τη δεύτερη αξιολόγηση και να έρθει, ει δυνατόν και σήμερα, σε συμφωνία με τους δανειστές. 

Στον απόηχο της εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ και των αβεβαιοτήτων που προκάλεσε για τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, στο Μέγαρο Μαξίμου επικρατεί η εκτίμηση ότι το ισοζύγιο θα είναι θετικό αν δεν υπάρξουν άλλες καθυστερήσεις ενώ σε αντίθετη περίπτωση εκφράζεται φόβος για ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Την ίδια ώρα ωστόσο το τίμημα για τη γρήγορη ολοκλήρωση της αξιολόγησης φαίνεται ότι θα είναι αρκετά βαρύ για την ελληνική κοινωνία η οποία ήδη βαδίζει προς το 2017 εν μέσω νέων επώδυνων επιβαρύνσεων και έχοντας δει ήδη τις αντοχές της να εξαντλούνται. 

Εκτός από το πιθανό δημοσιονομικό κενό, που οι δανειστές το υπολόγιζαν περί τα 360 εκατ. ευρώ για την επόμενη χρονιά, η μεγάλη νάρκη δεν είναι άλλη από το ασφαλιστικό καθώς από την Ι Ιανουαρίου 2017 εννέα φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης Κύριας Σύνταξης ενοποιούνται σύμφωνα με το ν. 4387/2016 στον ΕΦΚΑ. Από τα μέχρι στιγμής διαθέσιμα στοιχεία ο νέος ασφαλιστικός φορέας θα αρχίσει τη λειτουργία του με έλλειμμα περίπου 3,35 δις ευρώ πλέον των συσσωρευμένων οφειλών σε ΕΟΠΥΥ και συντάξεις σε αναμονή. Τα Ταμεία Κύριας σύνταξης οφείλουν προς τον ΕΟΠΥΥ συνολικά 2,3 δις ευρώ έως και τον περασμένο Σεπτέμβριο ενώ περίπου 1 δις ευρώ εκτιμάται το κόστος για την πληρωμή των περίπου 120.000 συντάξεων που βρίσκονται σε αναμονή. Έτσι το πραγματικό έλλειμμα που μεταβιβάζεται στο νέο ασφαλιστικό φορέα υπολογίζεται σε 4,346 δις ευρώ. Μαζί με τα δημοσιονομικά επομένως ο λογαριασμός μπορεί να φθάσει στα 5 δις ευρώ. Το μέγεθος αυτής της μαύρης τρύπας επομένως δεν αφήνει πολλά περιθώρια αποφυγής νέων περικοπών στις συντάξεις. Όσο κι αν ο μέχρι πρότινος αρμόδιος υπουργός Εργασίας Γ. Κατρούγκαλος διαβεβαίωνε περί του αντιθέτου, ένα πρώτο κύμα μειώσεων έχει ήδη συντελεστεί ενώ ενεργοποιούνται και οι διατάξεις που προβλέπουν μείωση 15%-25% για τους νέους συνταξιούχους. Με βάση τα ελλείμματα που υπάρχουν, όλα δείχνουν ότι δυστυχώς δεν θα αποφύγουν την κλίνη του Προκρούστη και οι παλαιοί συνταξιούχοι οι οποίοι έως τώρα είχαν επαναπαυτεί ότι διασφαλίζονται με την προσωπική διαφορά. Αν μια σύνταξη με το παλαιό ασφαλιστικό σύστημα είναι μικρότερη μετά τον επανυπολογισμό, αυτή η διαφορά π.χ. 200 ευρώ δεν περικόπτεται και διατηρείται για τουλάχιστον μια τριετία ως «προσωπική διαφορά» ολόκληρη στους παλιούς συνταξιούχους, ενώ όσοι συνταξιοδοτούνται από τις 13 Μαΐου 2016 έως και το τέλος του 2018 θα παίρνουν μέρος της. Η απαίτηση των δανειστών για αλλαγή αυτής της ρύθμισης έχει τεθεί στο τραπέζι και η νέα υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου, όσο και αν παίζει «αμυντικό» παιχνίδι και παρουσιάζει ως κόκκινη γραμμή το θέμα των ομαδικών απολύσεων, είναι θέμα χρόνου να βρεθεί αντιμέτωπη με την ωμή πραγματικότητα. Πρακτικά, η κατάργηση ή ο περιορισμός της προσωπικής διαφοράς στους νυν συνταξιούχους σημαίνει νέες περικοπές της τάξης του 20-30%

Η κυβερνητική ηγεσία πιστεύει πάντως ότι οι όποιοι κραδασμοί σε κοινωνικό επίπεδο μπορούν να απορροφηθούν για άλλη μια φορά. Στο σχεδιασμό της είναι να αντιτάξει εκτός από την απόφαση για εκταμίευση νέας δόσης της τάξης των 6 δισ ευρώ, τα «πολιτικά οφέλη» από τη δεύτερη αξιολόγηση τα οποία συνοψίζονται στα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το δημόσιο χρέος και στην ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης από την ΕΚΤ. Την ώρα που η κοινωνία βλέπει σε συντριπτικά ποσοστά με απαισιοδοξία τις εξελίξεις και περικόπτει κι άλλο από τώρα τους ήδη πενιχρούς προϋπολογισμούς της για τις χριστουγεννιάτικες αγορές, για την κυβέρνηση αυτή θεωρείται η πιο δύσκολη στροφή. Τα 12 εν συνόλω νομοσχέδια που πρέπει να ψηφιστούν με διαδικασίες fast track τις επόμενες ημέρες προκαλούν μάλιστα ελεγχόμενη ανησυχία στο Μέγαρο Μαξίμου. Η αλήθεια είναι ότι οι εποχές που εκδηλωνόταν έντονος φόβος για διαρροές στις κρίσιμες ψηφοφορίες δείχνουν να έχουν περάσει. Οι 153 βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ έχουν αποδεχθεί την «πολιτική μοίρα» τους και -παρά τη μεγάλη δημοσκοπική βουτιά- αντιμετωπίζουν πλέον ως μονόδρομο την πορεία προς το 2019. Με τον πρόσφατο ανασχηματισμό άλλωστε δόθηκε εκτός των άλλων και το σήμα ότι οι αλλαγές προσώπων στους υπουργικούς θώκους θα έχουν και συνέχεια αρκεί να μη χαθεί ο συνεκτικός ιστός της εξουσίας. Από την άλλη πλευρά η αξιωματική αντιπολίτευση θα συνεχίσει ακόμη εντονότερα -ύστερα και από τη νέα διάταξη μάχης που σηματοδότησε ο δικός της ανασχηματισμός την Παρασκευή- να πιέζει για εκλογές, αλλά είναι προφανές ότι δεν μπορεί να τις επιβάλει. Όσο κι αν η δυσαρμονία με το εκλογικό σώμα μεγαλώνει, το κλειδί βρίσκεται στους συσχετισμούς της Βουλής. Κι επειδή ουδέν κακόν αμιγές καλού, αναπτύσσεται από ορισμένους και η άποψη ότι παραμένοντας στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ επωμίζεται τη φθορά όλων των μέτρων που πρόκειται να ληφθούν για την ολοκλήρωση του προγράμματος έως το 2018...

Στην πολιτική βέβαια όπως και στη ζωή οι εξελίξεις ποτέ δεν είναι ευθύγραμμες και πολύ περισσότερο όταν συσσωρεύεται συνεχώς πίεση πάνω στην κοινωνία. Έτσι στο κυβερνητικό επιτελείο υπάρχουν αυτοί που πιστεύουν ότι αν μεταβληθεί σε μαραθώνιο η πορεία προς τις επόμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να βελτιώσει τις επιδόσεις του σε σχέση με τη σημερινή εικόνα αλλά και αυτοί που υποστηρίζουν ότι χρειάζεται να δρομολογηθούν ούτως ή αλλιώς ανακατατάξεις, στο διάστημα που θα μεσολαβήσει, στο πλαίσιο της κεντροαριστεράς. Έτσι εξηγείται και η νευρικότητα στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, το οποίο αδυνατώντας να πετύχει πραγματική ανάκαμψη των ποσοστών του, βρίσκεται πάλι αντιμέτωπο με κρίση στρατηγικής. Αυτή την κρίση αντανακλά και η πρόσφατη αναζωπύρωση των εσωτερικών συγκρούσεων που πέρα από τις προσωπικές σχέσεις π.χ. του Ευ. Βενιζέλου με την Φ. Γεννηματά περιστρέφονται γύρω από το ερώτημα ποια τύχη μπορεί να έχει το ΠΑΣΟΚ την προσεχή διετία αν ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρηθεί στην εξουσία...

Ανδρέας Καψαμπέλης

ΠΗΓΗ press-gr.com

http://voicenews.gr/