«Έφυγε» από τη ζωή, σε ηλικία 100 ετών, ο Νικόλαος Κοπάσης, ο τελευταίος επιζώντας αξιωματικός της Μάχης της Κρήτης.
Ο Νικόλαος Κοπάσης πέθανε το απόγευμα της Παρασκευής ενώ είχε τιμηθεί για την προσφορά του στη Μάχη της Κρήτης στις εκδηλώσεις οι οποίες είχαν πραγματοποιηθεί τον Μάιο του 2017 και του απενεμήθη τιμητική πλακέτα.
Ο Νικόλαος Κοπάσης γεννήθηκε στις 27 Νοεμβρίου του 1917 στην Ανώπολη Σφακίων.
Κατατάχθηκε στο Ι4 Σύνταγμα Πεζικού τον Οκτώβριο του 1938 και τον Απρίλιο του 1939 μετατέθηκε στον ΙΧ συνοριακό τομέα και το 1941 ονομάσθηκε έφεδρος Ανθ/γος Πεζικού.
Στις 20 Μάη του 1941 υπηρετούσε στο 5ο Ανεξάρτητο Τάγμα Πηγής Ρεθύμνης λαμβάνοντας μέρος στην Μάχη της Κρήτης.
Προήχθη επ’ ανδραγαθία στο πεδίο της Μάχης, στο βαθμό του Λοχαγού και παρασημοφορήθηκε με το Χρυσόν Αριστείον Ανδρείας, τον Πολεμικόν Σταυρό Γ’ τάξεως δύο φορές, το Μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων και τα Μετάλλια εκστρατείας 1940 – 41 και Εθνικής Αντίστασης.
Η ομιλία του Νίκου Κοπάση, σε εκδήλωση για τη Μάχη της Κρήτης στις 24-05-2015:
Σαράντα ένα χρόνια κλείνουν εφέτος από τότε που άρχισε να λειτουργεί στον ένδοξο τούτο τόπο το Γερμανικό στρατιωτικό κοιμητήριο, για να διατηρεί την Ιστορική μνήμη και να ναι παράδειγμα για τις επόμενες γενιές που αγωνίζονται για ειρηνική συνύπαρξη των λαών αλλά και τιμή προς τους ζωντανούς μάρτυρες αγωνιστές της φρικτής αυτής τραγωδίας.
Επίσης εφέτος κλείνουν 74 χρόνια από τη μάχη της Κρήτης και όπως κάθε Μάη συνερχόμεθα σήμερα εδώ για την τέλεση μνημόσυνου των πεσόντων Γερμανών, Κρητικών, Ελλήνων και συμμάχων στρατιωτών για να κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη για τα παιδιά και τα εγγόνια μας.
Αισθάνομαι ιδιαίτερη τιμή που είχα την τύχη να λάβω μέρος σ’ αυτή τη μάχη και σαν Έλληνας αξ/κός να εκτελέσω το καθήκον μου, ως μαρτυρούν τα ιστορικά βιβλία Μάρκου Πολιουδάκη και Στέλιος Καλλωνά.
Πολλά περιστατικά από τη μάχη έρχονται στη θύμησή μου σαν βρίσκομαι σε τούτο τον ένδοξο άγιο Τόπο.
Θυμάμαι με συγκίνηση αλλά και με υπερηφάνεια την συμπεριφορά μου προς τους αιχμαλώτους μου, να τους δώσω τσιγάρο, να πω στους στρατιώτες μου να γεμίσουν με νερό τα παγούρια των τραυματιών, το φακό δώρο που μου κανε τραυματίας, για την οποίαν επιφανείς ανώτερος Γερμανός αξιωματικός μου έγραψε πρόσφατα.
Η στάση σας αποτελεί ένα εντυπωσιακό δείγμα ανθρωπίνου μεγαλείου και καταδεικνύει την ικανότητα να αναγνωρίζει κανείς μετά το τέλος της μάχης, στο πρόσωπο του εχθρού τον άνθρωπο και μόνο τον άνθρωπο, πράγμα που δεν συναντάται συχνά.
Θα αναφέρω πως έγινε η κατάληψη του Σταυρωμένου.
Το πρωϊ της 26/5/41 ο στρατηγός ΚΑΜΠΕΛ διέταξε κατά του Σταυρωμένου.
Όμως ένα Γερμανικό πολυβολείο έκανε τέτοιο φράγμα πυρός ανατολικά και νότια του Σταυρωμένου που εμπόδιζε κάθε προέλαση των επιτιθεμένων.
Έκαμα την σκέψη να εντοπίσω και να καταστρέψω αυτό το πολυβολείο.
Βρίσκομαι στο ύψωμα νότια του Σταυρωμένου πάνω από ελαιόδεντρα Στην άκρη του ελαιώνα βλέπω ένα δέντρο με πολύ χονδρό κορμό που σε ύψος περίπου ενάμιση μέτρο από τη γη διχάλωνε σε δύο χονδρούς κλώνους.
Στάθηκα πίσω από το δέντρο αυτό και ανάμεσα από τους δύο κλώνους με τα κυάλια ερευνούσα την περιοχή.
Είχα καταλάβει πως το εχθρικό πολυβολείο ήταν ανατολικά του Σταυρωμένου γιατί με τις ριπές του οι σφαίρες έκοβαν τα κλαδιά των δέντρων και πέφτανε κάτω στη σειρά από τα ανατολικά προς τα δυτικά .
Σε κάποια στιγμή βλέπω μια κίνηση ανθρώπου στη κορυφή του λόφου ανατολικά του Σταυρωμένου κάτω από τα δέντρα.
Φωνάζω ένα στρατιώτη μου να μου φέρει έρποντας ένα πολυβόλο και 2 κιβώτια σφαίρες.
Άμα τα έφερε, του είπα να σηκωθεί επάνω, τον έβαλα μπροστά μου πίσω από το δέντρο, του έδωσα τα κυάλια και του είπα που να προσέχει.
Έπεσα κάτω, αγκάλιασα το πολυβόλο και άρχισα να βάλω.
Με την πρώτη ριπή μου λέει ο στρατιώτης, φεύγω.
Συνέχισα τις ριπές, το πολυβολείο έπαψε να λειτουργεί. Με το σταμάτημα του προχωρήσαμε και καταλάβαμε το συνοικισμό.
Η παράνοια του Χίτλερ και των όσων ξεκίνησαν από μια τυφλωμένη απαξιωτική προς τον άνθρωπο φασιστική ιδεολογία, επέφερε στη χώρα μας απερίγραπτη φρίκη και οδύνη.
Όμως τα γεγονότα αυτά, μοιάζουν σήμερα πολύ μακρινά γιατί σήμερα ζούμε σε μια Ευρώπη Ειρήνης, Δημοκρατίας και Ελευθερίας.
Μιας Ευρώπης που δημιουργήθηκε μέσα από την εμπειρία των 2 παγκοσμίων πολέμων και των βίαιων καθεστώτων και που όλοι μας σήμερα καλούμεθα να διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού και να αποφύγουμε οποιασδήποτε μορφής επιστροφή στο ζοφερό παρελθόν.
Οι παλαιοί εχθροί Έλληνες και Γερμανοί είμεθα σήμερα σύμμαχοι και εταίροι και η συνεργασία των δύο χωρών μας από την συνεργασία στο κορυφαίο πολιτικό επίπεδο ως την απλή επαφή στην καθημερινότητα των πολιτών, είναι και πρέπει να παραμείνει εποικοδομητική για όλους.
Η Ελλάδα δίνει σκληρή μάχη για να διατηρήσει όσα κατέκτησε μετά το πόλεμο και η προσπάθεια αυτή είναι ειλικρινής και γίνεται γιατί η πλειονότης των Ελλήνων βλέπουμε το μέλλον μας στη καρδιά της Ευρώπης, ως ισότιμοι εταίροι, με αλώβητη την εθνική μας υπερηφάνεια όπως η Ιστορία μας το επιτάσσει.
Πιστεύω πως όσοι συμμετέχουμε στην εκδήλωση σήμερα της ιστορικής μνήμης θα μεταφέρουμε το μήνυμα αυτό όπου πρέπει.
Δεν ξέρω ποια είναι τα μνήματα των νεκρών που έπεσαν από τις ριπές του πολυβόλου μου για να τους ανάψω το κερί στη μνήμη τους, γι αυτό και το αφιερώνω στη μνήμη όλων των πεσόντων της μάχης της Κρήτης Γερμανών, Κρητικών, Ελλήνων και συμμάχων, γέρων και νέων, ανδρών και γυναικών. Αιωνία τους η μνήμη.
efsyn.gr πηγη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι απόψεις που εκφράζονται στα σχόλια των άρθρων δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του blog μας, το οποίο ως εκ τούτου δεν φέρει καμία ευθύνη. Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πηγή, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.